Hoe reageer jij als de school van je kinderen je oproept voor een ingelaste ouderavond? Misschien vind je het zonde van je kostbare tijd. Of misschien juich je elk initiatief dat de school onderneemt om ouders bij elkaar te brengen wel toe. Tijdens een ouderavond in de klas van mijn pleegzoon, werd ik mij opnieuw bewust van de verschillen. Elke ouder komt met eigen ideeën en ervaringen. In ons geval wist degene die de avond leidde al die verschillende neuzen behoorlijk goed dezelfde kant op te krijgen. Toen een aanwezige vader de avond afsloot met bijzonder wijze woorden, besloot ik om mijn ervaring met jullie te delen door middel van dit blog.
Ouderavond
Onlangs bezochten mijn man en ik voor onze oudste die in groep 8 zit een ouderavond op school. De avond was speciaal georganiseerd, omdat er in de klas wel het een en ander gaande is. Verschillende kinderen voelen zich niet veilig. De school dacht er goed aan te doen om het schooljaar te starten met een ouderavond. Op die avond kregen ouders de kans om te vertellen hoe hun kind de groep ervaart. Daarnaast was er een gedragsdeskundige aanwezig om de ouders te informeren over de aanpak die in de groep zou plaatsvinden.
Zoveel ouders, zoveel meningen
De avond begon. De uitgenodigde specialist introduceerde de avond en daarna mochten alle ouders iets zeggen. Uit de verschillende reacties bleek dat veel ouders de avond wat overdreven vonden. ‘Waarom moest de school nu ineens iets doen? Had dat niet eerder gekund?’ en ‘Is de problematiek dan echt zo zwaar?’ Daar hadden veel ouders niets van gemerkt. Verschillende ouders uitten hun ervaringen over hoe leerkrachten van eerdere leerjaren de groep hadden benaderd. Sommige ouders waren tevreden over die gang van zaken. Anderen ontevreden. De ene ouder vond het heel fijn dat de school alle ouders van de groep bij elkaar had geroepen om te delen wat er gaande was. Dit betrof vooral de ouders van de kinderen die zich niet oké voelden in de klas.
Een verscheidenheid aan meningen dus. De professional die de avond leidde hoorde elke ouder aan, sprak geen oordeel uit en bedankte voor de inbreng.
Eén conclusie: er moet iets gebeuren
Toen alle ouders aan bod waren geweest, was de conclusie dat twee leerlingen in de groep zich echt ongelukkig voelden. Een handvol leerlingen ging niet echt met plezier naar school, maar had er verder geen last van. De rest ervoer geen problemen. Ik merkte dat de ouders die deze avond eigenlijk maar onzin en overbodig vonden hun mening iets begonnen bij te stellen. Als er in deze groep kinderen waren die zich onveilig voelden, ja, dan moest daar toch wel iets aan worden gedaan.
Terug- of vooruitkijken
Er ontstond een nieuwe tweedeling. Sommige ouders vroegen
zich nu af: ‘Wat heeft de school allemaal al gedaan om de veiligheid van deze
kinderen te stimuleren?’ Anderen vroegen zich af: ‘Wat gaat de school nu doen
om de veiligheid te bevorderen?’
De professional stond niet te lang stil bij wat er al gedaan was. Ze keek
vooral vooruit en lichtte toe dat er de volgende dag een interventie in de
groep zou plaatsvinden. De hele dag zou in het teken staan van ‘vertrouwen’.
Door middel van activiteiten, oefeningen en theorie zouden de leerlingen
opnieuw bewust worden gemaakt van hun rol in de groep. ‘Wil jij te vertrouwen
zijn?’ Zo ja, hoe kun je dat dan in je gedrag laten zien.
Leerlingen mét hun ouders
Op de dag van de interventie waren ook de ouders van de leerlingen uitgenodigd. De hele dag. Onder schooltijd. De ouders kregen de instructie: Kijk naar het gedrag van je kind. Verwonder je. En… stel je respectvol op. (Binnenkort ga ik in een nieuw blog dieper in op de inhoud van deze interventie.)
Finale
Het einde van de avond naderde. Ik had het gevoel dat bijna
alle ouders inmiddels wel doordrongen waren van de noodzaak van de interventie.
Toen nam één vader het woord. Hij sprak alle andere ouders toe en zei: ‘Als we
als ouders willen dat de school dit soort dingen oppakt. Laten we hen dan ook
het vertrouwen geven dat ze doen wat ze kunnen. Laten we stoppen met klagen en
er steeds wat van te vinden. Als we hen steunen, kunnen zij hun werk doen.’
Ik had wel willen applaudisseren.
Heb je na het lezen van dit blog nog vragen? Neem gerust contact op. Ik help jou en je kind graag blij door de basisschool!
